เพราะสิ่งคนไร้ที่พึ่งเองและคนอื่นๆก็ต่างต้องการเหมือนกัน คือการยอมรับและได้รับโอกาสในการมีงานทำ เราต่างต้องการ การมีอาชีพ มีรายได้ เลี้ยงดูตนเองได้ เหมือนกับทุกคน
คนไร้ที่พึ่งจำนวนมากพยายามอย่างมากในการดิ้นรนเพื่อมีงานทำ แต่การถูกปฏิเสธงานนั้นไม่ใช่เรื่องเเปลกหากเรามีคุณภาพไม่ตรงตามที่นายจ้างต้องการ เเต่การถูกปฎิเสธด้วยเหตุผลเพราะ “เป็นคนไร้บ้าน” ถือเป็นเรื่องเเปลกของคนในสังคม ที่สะท้อนถึงการมีทัศนคติ อคติเชิงลบ การตัดสินผู้อื่นจากจากมีอคติ เท่ากับ การตัดกำลังใจและตัดโอกาสของคนอื่นๆ
การถูกปฏิเสธซ้ำๆจากการไปสมัครงาน และถูกดูถูกเหยียดหยามเพียงเพราะเราไม่มีบ้าน เพียงเพราะเราใช้ชีวิตอิสระในที่สาธารณะ เป็นอคติที่ควรจะหายไปในสังคม ไม่เช่นนั้นการมีอคติต่อคนไร้ที่พึ่งและการมองคนที่ไม่เท่ากันจะถูกฝังรากลึกและไม่มีวันจบสิ้น สุดท้ายแล้วเมื่อเราขาดโอกาสจากสังคม คนไร้ที่พึ่งในสังคมนี้จะไม่สามารถหลุดพ้นจากวงจรความลำบาก การขาดโอกาสเเละสวัสดิการได้
เพราะการไม่ได้รับโอกาสในการทำงานและถูกปฎิเสธจากนายจ้างจำนวนมากเพียงเพราะเป็นคนในที่สาธารณะ ทำให้หลายคนถอดใจและหันมาเป็นนายตัวเองเเทนด้วยเก็บของเก่าขาย ขายสินค้าตามข้างทางบ้าง รับจ้างทั่วไป พอให้มีรายได้เลี้ยงดูตนเอง แต่ก็ยังมีใครอีกหลายคนที่ยังมีความหวังที่จะมีงานเป็นหลักแหล่งเพื่อให้มีความมั่นคงทางรายได้และอยากเปลี่ยนชีวิตของตนเองให้ดีขึ้น “เพราะการเป็นคนไร้ที่พึ่งบางครั้งเราก็เลือกไม่ได้ สำหรับบางคนแค่เกิดมาก็กลายเป็นคนไร้ที่พึ่งไปเเล้ว”
📍บริจาคสนับสนุนมูลนิธิ ได้ทาง
ธนาคารทหารไทย สาขาทองหล่อ
⭐️เลขที่ 182-2-16241-6
ขอรายละเอียดเพิ่มเติม
ติดต่อได้ที่ ID LINE : jasminjaja
Comments